NIE LUBIĘ BYĆ ZASKAKIWANA

 

Cześć!

Jak sam tytuł postu wskazuje dziś będzie o zaskakiwaniu. Nie lubię jak coś jest zaplanowane, a nagle jest coś zmieniane. Nie lubię także nagłych zmian jak się do czegoś przyzwyczaję. Tak samo nagłe sytuacje działają na mnie destrukcyjne. Co nie oznacza, że ogólnie nie lubię niespodzianek... Względem pewnych rzeczy lubię być uprzedzana.

Wczoraj zdarzyła mi się taka sytuacja. Było coś zaplanowane, a tu nagle dzieję się coś innego. Zgadnijcie jaka była moja reakcja? Oczywiście płacz.... Myślicie pewnie dlaczego? A no dlatego, że nie zostałam uprzedzona ciut wcześniej.... Bardzo długo nie mogłam się uspokoić. Co próbowałam spokojnie oddychać, to zbierało mi się na płacz.... To nie pierwsza taka sytuacja, gdy nie potrafię tego uspokoić.  Zawsze jest tak, że muszę to jakoś wyładować... Zazwyczaj były to błahe sytuacje.

Dziwicie się pewnie, że tego typu niespodzianki wywołują u mnie histerię, a niespodzianki, takie jak -prezent z okazji jakiego święta nie. Wierzcie mi nie umiem tego wyjaśnić, choć bardzo sama chciałabym wiedzieć.

Myślicie, że jeśli milczenie (aby nie wyładowywać emocji na rodzicach), oddychanie lub zajęcie się czymś innym nie pomaga, to warto rozważyć zakup worka bokserskiego? Albo zadawanie ciosów w poduszkę??? Myślicie, że wtedy jest szansa na zneutralizowanie płaczu, abym potem nie miała zatkanego nosa, co zazwyczaj źle wpływa na stan zapalny zatok...? 

Do usłyszenia!
Helen22